1. Een stukje voedselbos in samenwerking met een of meerdere restaurants die dat interessant vinden. Samen investeren in een gebied met bessen en lage bomen met veel eetbare vrucht en kruid.

2. Stukjes grond als moestuin verhuren; steeds minder ruimte voor in omgeving amsterdam. In ruil voor goeie compost, groentes in de boerderijwinkel.

3. Kijken naar de reststromen uit je eigen productie en kijken of er producenten zijn die daarmee wat kunnen maken. Denk overgebleven wei van het kaas maken, wat de basis kan zijn voor pickles en gefermenteerde frisdranken.

“Ik wil knotwilgen terugbrengen in het landschap op de Groene Griffioen. Vroeger stonden de polders vol met knotwilgen. Ze zorgen namelijk voor schaduw, van de twijgen kunnen manden gevlochten worden, goede schuilplaats voor vogels, insecten, salamanders, vleermuizen en vele andere dieren en planten. Daarnaast zorgen knotwilgen voor verbeterde bodemwaterkwaliteit en zijn ze heel robuust en hebben ze weinig zorg nodig. Wat ook heel belangrijk is, is dat ze niet immens hoog kunnen worden en dit is goed voor de biotoop van de omliggende molens en zo is er minder omval gevaar met harde wind (iets wat bv. populieren wel hebben). Kortom: alleen maar voordelen en terug naar hoe het was.”

“Ons idee is: elk jaar een stuk natuur voor de weidevogels tijdens het broedseizoen (maart-juni). Dat betekent: bodemgesteldheid zodanig inrichten dat ze voedsel vinden en een nest kunnen maken. Daarnaast bescherming bieden, zodat de kleintjes kunnen overleven en uitvliegen. Zo wordt de vogelstand verbeterd, ook dat hoort bij diversiteit. Hiervoor is nodig: goed kruidenrijk, vochtig grasland waar vogels rustig kunnen broeden. Ervaren vrijwilligers kunnen de boer helpen met behoud en realisatie.”

“Ik wil bomen en struiken in de weides planten waar ook de koeien lopen. Door bomen en vee te combineren kan veel CO2 worden opgeslagen door de toename in biomassa. Dit kan de methaan uitstoot van de koeien compenseren en bied ook weer meer biodiversiteit terug in het landschap. Op veen is het lastiger om bomen te planten maar wat ik erover heb gelezen is dat de Zwarte els en Wilg het wellicht goed kunnen doen op de natte veengrond. Anders zouden andere gewassen zoals de konings varen of christoffelkruid ook een leuke toevoeging kunnen zijn aan het land. Of dit voor de koeien gevaarlijk is om te eten moeten we dan natuurlijk wel even checken!”

“Mijn idee is het vogelvriendelijk inrichten van het erf door rondom aanleggen van gemengde, hoge hagen met stekelige, inheemse soorten heesters, gecombineerd met takkenrillen van snoeihout. Bessenstruiken en fruitbomen planten en nestkastjes ophangen voor bijvoorbeeld zwaluwen, uilen en mussen. De boerderij aan de Reaalspolderweg is een goed voorbeeld: in het struikgewas rondom het erf stikt het altijd van de vogeltjes. En voor de de insecten: bloemenranden en insectenhotels.” Klik hier voor meer info

“Ik stel voor om een grote boulder (stenen rots) neer te zetten waar je op kunt klimmen, omringd door diverse bomen. Soort van mini-boulder-klim-bos. Ik klim namelijk graag buiten, maar dat kan niet echt in Nederland. De rots is om te ontsnappen aan de vlakte in NL. de bomen eromheen zijn om te ontsnappen aan het kale landschap van Nederland.” 

“Jullie zijn al enorm goed bezig en het is als leek dan lastig om nog iets bij te dragen.  Voor zover jullie dat nog niet hebben gedaan zou het interessant kunnen zijn om op jullie land onderzoek te doen naar de staat van de biodiversiteit van de bodem. Dan weet je ook echt waarin hoe je zaken kunt verbeteren. Verder zie ik natuurlijk dat er rond jullie boerderij nog heel veel grond op de ouderwetse manier wordt bewerkt. Uiteindelijk gaat het erom dat zoveel mogelijk grond hersteld wordt. Dus wellicht dat als er in jullie buurt nog grond te koop is dat jullie dat samen met Land van Ons kunnen aankopen om jullie werkgebied uit te breiden. Wellicht kan dat ook samen met Vers aan de Vecht.”

“De dotterbloem is een prachtige, inheemse, langlevende en hoopvolle plant. Ze is historisch gezien een oude bekende van het veenweidelandschap. De dotter leeft op de grens van water en land en is daarom een goede woordvoerder voor het belang van samenwerking. Door een dotterplantje te adopteren en vervolgens te planten op een mooie plek aan het water in het groen zal men er elk jaar willen terug komen om te kijken hoe het gaat. Mensen uit de stad hebben dan een vaste plek in een van de groene scheggen waar ze zich mee verbonden voelen. De Griffioen zou een sloot kunnen aanwijzen waaraan consumenten hun dotterbloem mogen planten. Zo zal de dotteradoptieouder meer oog krijgen voor de omgeving van de Boerderij. Het bied een kans om elkaar beter te leren kennen. Dit contact kan de basis zijn voor meer begrip en beter communicatie tussen de boer en de zuivelgebruiker. De dotterbloem als matchmaker!” 

“Uitbreiding van de botanische slootkanten voor dier en mens. De slootkant, het talud tussen wei en sloot, voorzien van diverse planten waar de dieren kunnen schuilen, voedsel halen, zich kunnen voortplanten. Alle passanten over de weg kunnen ook van de bloeiende slootkanten genieten. Het gaat er om vooral de walkanten voorzien van vroege voorjaarsbloeiers, de eerste tekenen van de lente: speenkruid, sneeuwklokjes en eventueel narcissen. Er staan al bloemen aan de slootzijde (pinksterbloem, korenbloem etc) echter de bloemen uit het voorstel bloeien eerder. Misschien kunnen ze beide op hetzelfde stuk slootkant bloeien. Planten die later in het jaar bloeien kunnen ook: de grote kattenstaart, moerasvergeet-mij-nietje en watermunt.” 

“Our idea is to rewet the land and use the process of the land moving from a drained state to a wet state as a collaborative educational space. As such the land would host a number of different workshops, exhibitions, and events centered on the various aspects involved with the rewetting process. This would include informative events about paludiculture, panel discussions with farmers and other experts, exhibitions on various peat projects – be that agricultural, creative or cultural. One example we have in mind is an interactive exhibition about the history of the land including documentation of the ground itself and how humans have historically interacted with the land.” 

“De Natuurmuur, een houtwal of takkenril van snoeiafval en kreupelhout, vormt een ecologische verbinding die fauna uit alle hoeken van het ecosysteem betrekt bij de Groene Griffioen – de mens incluis. De Natuurmuur kan biodiversiteit herstellen en mensen verbinden aan het landschap van de boerderij. Als land-variant van de natuurvriendelijke oever zorgt de Natuurmuur voor nest-, schuil-, en voedselgelegenheid voor vogels, zoogdieren, belangrijke insecten en microfauna. Voor zoogdieren, amfibieën en vlinders zorgt de lange houtwal en haar ondergroei voor een veilige verbindingsweg tussen de hoeken van het erf – en wellicht op den duur tussen de Vecht en het Naardermeer. Om de houtwal aan te leggen – en vast te leggen – zijn vrijwilligers, bouwers en zelfs kunstenaars nodig. Hun actieve deelname aan het landschap zal zich vertalen in nieuwe aandacht voor de doelen van De Groene Griffioen. Het hout zelf moet ook ergens vandaan komen. En ook hierin gaat een mogelijkheid tot een sociale connectie schuil: snoeiafval uit nabijgelegen gemeenten is bijvoorbeeld zeer geschikt. De Natuurmuur is dus een oplossing die op een direct zichtbare manier voor biodiversiteit en sociale betrokkenheid zorgt.”